"Het is niks! Het kan gebeuren en jij mag altijd wel op me vallen," zei het meisje met een knipoog, waarbij Jayden even versteld stond. "Wat?" kwam eruit Jayden zijn mond, waarbij het meisje moest lachen.
Toen Luna bijkwam, keek ze naar de mooie sterrenhemel. Ze ging overeind zitten. Voor haar stond professor Tealeaf, met de groep om hem heen. Aan de bleke gezichten te zien, was de rest ook geschrokken. Professor Tealeaf ging op zijn hurken bij haar zitten en vroeg: 'Gaat het?' Luna knikte afwezig.
" Dat wist ik niet van je dat je zo goed harp kon spelen. Dat wil ik wel eens horen voor ik dat ga geloven hoor. Maar goed dat laat ik aan jou over. "