Zoë Jacob
Gekozen door: Daan Siebelink

Voor de prachtige faceclaim spotlight heb ik gekozen voor Zoë Aria Jacob! Zij heeft namelijk de faceclaim van Lindsey Stirling gekozen. Ze is een bekend Amerikaanse violiste die voor zichzelf choreografieën maakt met de viool. Zo heeft ze in 2010 meegedaan aan America’s Got Talent, waarbij ze de kwartfinale heeft behaald en daarna uitgroeide tot wereldster. Op Youtube zijn verschillende filmpjes te vinden waarbij ze onder andere muziek van films, musicals en games maakt op de viool. Ze heeft ook bijvoorbeeld een succesvolle samenwerking met zanger Peter Hollins. Voorbeelden van optredens op Youtube zijn: Lord of the ring medley, Zelda Medley en Skyrim. Het is de hele choreografie dat het bij elkaar zo mooi maakt, zeker de moeite waard om eens te luisteren! Als je de faceclaim van Zoë Aria Jacob wilt bewonderen, raad ik je zeker aan om op haar profiel te kijken.

Susan Greeves
Gekozen door: Sofia Wheeler

Als ik Mary Berry, de faceclaim van Susan Greeves, ooit op tv zou tegenkomen zou ik meteen denken: “Hé! Wat doet professor Greeves op tv?”. Maar natuurlijk is de faceclaim van professor Greeves in het echte leven geen professor op Zweinstein. Dat zou pas wat zijn. Mary Berry, geboren als Mary Hunnings, is een welgekende Brits bakker. Ze wordt ook wel eens de “Queen of Cakes” genoemd, dus dat wil al wel wat zeggen! Daarnaast is ze ook een televisiepresentator. Ze heeft van 2010 tot 2016 als jurylid gezeteld in The Great British Bake Off. Natuurlijk heeft ze ook heel wat bakkersprijzen gewonnen op hoog niveau. En dat allemaal terwijl ze als kind polio heeft opgelopen waardoor ze drie maanden in het ziekenhuis moest liggen, maar ondertussen is ze al wel 86 jaar geworden! Van een sterke vrouw gesproken! Ze past ook gewoon helemaal bij de culinaire professor Greeves die wij kennen natuurlijk. De voornaamste reden om Voorspellend Rekenen te volgen, is voor de taartjes, toch?

Caitlin Silverson
Gekozen door: Jayden Miller

De spotlight die ik heb gekozen is die van mijn jongste zus, Caitlin Silverson, hier op Zweinstein. Ze heeft Sofia Carson als faceclaim gebruikt. Sofia Carson is een bekende actrice en zangeres in de Verenigde Staten. Ze is geboren op 10 april 1993 (momenteel 28 jaar oud) en woonachtig in Fort Lauderdale, Florida. Zij was voor het eerst te zien als gast in de Disney Channel-show, Austin & Ally. Verder speelde ze ook in Sneeuwwitje als de dochter van de boze koningin. Ze speelde in films als Descendants 1 & 2. Later verscheen ze ook in de Disney serie Violetta en had ze in Cinderella Story de rol van Tessa. Naast dat Sofia een goede actrice is, kan ze ook goed zingen. Ze heeft hits opgenomen bij het wereldwijde label VEVO, waaronder Im gonna love you, Black en Ins and outs. Het laatste muzieknummer werkte ze samen met Julia Michels die het laatstgenoemde nummer geschreven heeft. Sofia heeft een zus, Paulina Char, en haar ouders zijn José F. Daccarett en Laura Char Carson. Als je Sofia Carson nog eens wil bewonderen kun je altijd bij Caitlyn op het profiel kijken.

Matthias Archer
Gekozen door: Nimphara Muijs

Dit is de eerste keer dat ik een koppie in de spotlight mag gaan zetten en ik heb gekozen voor Matthias Archer, ofwel Manny Montana. Manny Montana is een Amerikaanse acteur die geboren is in Long Beach in Californië. Hij was hard op weg naar een carrière in football, maar na de zoveelste schouderblessure is hij gaan acteren. Vanaf 2008 heeft Manny in verschillende episodes van verschillende series gespeeld. Zijn eerste was ER. Maar daarna volgden er nog veel meer, zoals Terminator, Cold case, Chase, CSI NY, Grimm, Lucifer en Good girls. Je zou hem dus zo maar een keer in een aflevering van een serie hebben kunnen zien. Hij speelde ook in verschillende films. El Primo was zijn eerste film. Hij speelde niet alleen in films als acteur, maar deed ook werk als stemacteur. Dit deed hij in de serie Miles from Tomorrowland en in de het videospel L.A. Noire. Deze man kan dus echt van alles en is erg leuk om te hebben als faceclaim. Dus wil je hem nog eens bewonderen kun je altijd even gaan kijken bij Matthias Archer.

Vandaag ga ik jullie een verhaaltje vertellen over een klein jongetje met een grote droom. Op Zweinstein is iedereen natuurlijk welkom. Volbloed, halfbloed, dreuzeltelg. Moedig, vriendelijk, sluw, verstandig... We hebben kinderen in alle soorten en maten. Maar de persoon die er toch wel het meeste uitsprong tijdens onze smurfentocht, was “Siegfried de Piraat”. Siegfried voer in zijn jeugd heel de wereld rond. Zijn ouders zagen elkaar enorm graag, en samen had het leuke gezinnetje een heel vredevol leven. Voor zover het leven van een piraat vredevol kan zijn natuurlijk. Hij woonde dus niet zoals jij en ik in een huis ergens op deze groene aardbol, maar in zijn kajuit, midden op de zee. Hij was nog maar 11 jaar of hij had heel de wereld al gezien! En dat allemaal met zijn trouwe papegaaienvriendje. Hoe deze papegaai heet, is nog een mysterie. Misschien had de jonge Siegfried nog nooit over een naam nagedacht. Of misschien wou de papegaai helemaal geen naam hebben. Je weet hoe eigenwijs papegaaien kunnen zijn, toch?

Hoe dan ook, Siegfried voelde zich soms wel eenzaam. Hij had geen broers of zussen, en zijn papegaai kon ook maar enkele woorden uitspreken. Hij hield van zijn ouders, echt waar, maar soms had hij toch ook behoefte aan een andere gesprekspartner. Hij droomde ervan om de wereld te kunnen gaan verkennen, op zijn eentje, zodat hij nieuwe mensen kon leren kennen en misschien zelfs hier en daar een vriend kon maken! Want hij had dan misschien wel heel veel plaatsen gezien, hij had gewoon nog nooit met andere mensen mogen praten. Want piraten, ja, daar zijn mensen soms wel bang van. Dan is het moeilijk om vrienden te maken. Maar op een mooie dag werd zijn droom verhoord. Er kwam een kraken langs. Een gigantisch octopusmonster, zoals Siegfried het zo mooi beschreef. En dit octopusmonster bezorgde hem een brief. En je raadt nooit wat er in deze brief stond! Ja hoor! Siegfried was toegelaten op Zweinstein!

Diezelfde avond nog vond er een feest plaats zo groot dat het schip bijna te klein was. Het was een avond om nooit te vergeten. Maar natuurlijk betekende de brief ook dat Siegfried afscheid ging moeten nemen van zijn ouders voor een behoorlijk lange periode. Vermits hij al heel zijn leven had gespendeerd in die kajuit samen met zijn ouders, had hij geen idee hoe het zou voelen als zijn ouders eens niet aanwezig zouden zijn. En dan moest hij opeens tussen allemaal andere kinderen zitten! En zou zijn papegaai wel mee mogen? Die stond niet op de lijst met toegestane huisdieren! Hij kon hem toch niet achterlaten? En... Hier stond iets van gesorteerd worden met een hoed. Moest hij zijn piratenhoed dan afzetten? Dat zou hem wel echt even pijn doen. Siegfried zat dus kort samengevat vol met twijfels. Twijfels over de toekomst, twijfels over het maken van de juiste keuze. Maar hij besloot er voor te gaan. Om zijn eigen woorden te quoteren: “Ik ben een piraat. Ik kan alles.” Want ja, piraten, die kunnen wel echt alles.

Door: Sofia Wheeler, soepsmurfin

Bij een nieuw blad genaamd de S.M.U.R.F. hoort natuurlijk ook bij hoe een smurf is ontstaan! We kennen allemaal de evolutietheorie bij de mensen en de eindeloze discussie wie er eerder was: de kip of het ei. Heb je je altijd al afgevraagd hoe de smurf is ontstaan? Lees dan snel verder en kom er gelijk meer over te weten!


Het is allemaal begonnen met kikkervisjes! Ja echt waar, zonder de kikkervisjes waren er ook geen smurfen ontstaan. Gedurende tientallen jaren hebben de kikkervisjes pootjes gekregen door de evolutie. Deze pootjes zijn vliesachtig wat uiteindelijk geleid heeft tot de witte poten van elke smurf. Een dappere kikkervisje heeft wel eens geprobeerd om uit het water te stappen met zijn zojuist verkregen witte pootjes. Dit kikkervisje liep meteen blauw aan, want met kieuwen overleef je het niet lang in de buitenlucht. Door een magische ontwikkeling, overleefde dit dappere kikkervisje, waarbij zijn huid meteen blauw verkleurde en de kieuwen plotseling werden omgezet tot longen. Dit was nog niet alles. Alle kikkervisjes hebben een vliesje om hen heen rondom hun hoofd. Het vliesje vormde zich zo totdat er een mutsje werd gevormd! Witte poten, blauw huid en een wit mutsje zorgden al snel voor de eerste smurf!

Smurfen kunnen niet zo goed alleen zijn. De eerste smurf heeft andere kikkervisjes overtuigd om ook het water uit te komen. Zo kwamen er meerdere kikkervisjes met ontwikkelde witte pootjes uit het water. Stuk voor stuk liepen ze blauw aan en kregen ze ook een wit mutsje van het overgebleven vliesje. De eerste smurf was niet alleen meer en ze begonnen met 10 smurfen die verder door liepen uit het water richting een bos. In het bos hebben ze een smurfenkamp gecreëerd en jaren later werden er weer nieuwe smurfen geboren, totdat er genoeg waren om te blijven overleven. Smurfen zijn niet zo groot, doordat kikkervisjes ook niet heel groot zijn. Doordat de smurfen zo klein waren, konden ze zich ook makkelijk verschuilen voor roofdieren of hun ergste vijand: katten! De smurfen hebben natuurlijk genoeg meegemaakt tijdens hun ontwikkeling. Benieuwd wat de ontwikkeling van de smurfen is en hoe ze het verder hebben overleefd?
Word vervolgd!

Door: Daan Siebelink, knuffelsmurf

Zondagavond is smurfenavond. Dan zetten wij ons met z’n allen gezellig neer in één paddenstoel, en dan kletsen we over wat we de hele week meegemaakt hebben. Soms komen er dan geweldige verhalen naar boven. Andere keren zitten we een hele avond moppen te tappen, en soms gaat het ook een iets serieuzere kant op. Want wij smurfen, wij hebben natuurlijk al heel erg veel meegemaakt. En als je zo veel hebt meegemaakt, dan kan er soms wel eens wat eeuwenoude wijsheid ontsnappen uit onze mond ook.

Zo wordt er al wel eens geroepen, wanneer we er weer aan worden herinnerd hoeveel we wel niet van elkaar houden: “Weet je waarom ik van smurfen houd? Ze knuffelen je opeens, midden in de kou!”. Waarop een andere smurf vrolijk roept: “Ook al ben je bont en blauw, smurfen houden zielsveel van jou!”. Een derde smurf vult dan nog enthousiast aan: “De meest smurfigste kleur is natuurlijk blauw, een kleur waarvan ik heel veel hou.”.

Want blauw, ja, dat zijn we wel natuurlijk! Maar dat heeft ook zo z’n voordelen natuurlijk, wij smurfen hoeven niet bang zijn om een blauwtje te lopen! Wij zijn al blauw en zeker niet om te kopen. En het maakt ook niet uit hoe vaak je valt op de grond, blauw zijn we toch al over het gehele front!

Maar blauw zijn is natuurlijk niet het enige kenmerk dat ons siert. We zijn ook heel erg klein, en dat is zeker iets waar we ons voordeel uit kunnen halen! We zijn dan misschien wel klein, maar dat betekent gewoon dat we niet te kleineren zijn! En daarnaast zijn we dus niet groot en eigenlijk heel klein, maar smurfen helpen jou graag met profielen, en dat is toch zo fijn! Schroom dus zeker niet, en spreek ons gerust aan als je ons smurfen ziet. Want ook al is jouw dag zo vaag, smurfen helpen jou graag!

Dus ja, zo gaat zo’n avondje in onze gezellige paddenstoel er dan al aan toe. Want een smurfige paddenstoel is een goede werkplek voor de goede ideeën en beste creaties! Trouwens, nog een tip: als je in een paddenstoel woont, moet je natuurlijk nooit vrezen dat je huis wordt weggeblazen door een boze wolf hé! Want als je smurfen smurft en dan smurfig smurft, dan smurft dat helemaal, toch? Over die smurfen gesproken, weten jullie waarom wij altijd ‘smurf’ als werkwoord gebruiken? Ja, dan hebben we nooit problemen met -dt hé!

Vaak zitten we dan tot midden in de nacht in onze gezellige paddenstoel, de tijd compleet uit het oog verliezend. Als we dan eindelijk uitgepraat zijn na onze drukke week, dan kunnen we elk terug naar ons eigen knusse paddenstoeltje gaan. En zo’n avond wordt dan altijd afgesloten met de meest wijze woorden van ze allemaal: “Vergeet nooit je leesbril!”. Want ja, anders wordt het nalezen van achtergrondverhalen en profielteksten wel moeilijk. Maar dat wisten jullie natuurlijk al. Want great smurfs, they think alike.

Heb jij nu wijze woorden voor de smurfen? Deel ze dan in een reactie onder deze editie van de S.M.U.R.F.

Door: De smurfen